Al jaren zit ik met enige regelmaat op een mountainbike en leef ik me, gespeend van ieder talent overigens, uit op mijn drumstel. Hoewel leuk als ik het eenmaal doe, moet ik me er zelf iedere keer weer toe zetten om op die fiets te gaan zitten of achter mijn drumkit. In dat verband bedacht ik me dat er toch iets zou moeten zijn waar ik me minder voor op zou hoeven laden, gewoon omdat het beter bij me past.

Ik herinnerde me een tijd dat ik als klein jongetje bij ons achter in de beek in de kajak van een vriendje van me (of was het een door onszelf uitgeholde boomstam?) dikke lol had terwijl we van de plaatselijke waterval (verval van 50 cm) naar beneden duikelden en als dappere dodo’s al peddelend de omgeving verkenden. Ik voelde letterlijk de fijne tijd weer die we samen hadden.

Een paar maanden terug moest ik voor Fith in de buurt van Rotterdam zijn, toevallig ook de stad waar een kanoshop zit. Omdat ik er dus toch al praktisch was, ben ik er eens even langs gegaan om mijn licht op te steken. Stel dat zo’n man als ik, van rond de midlifecrisis-leeftijd, een nieuwe hobby zoekt en hij denkt aan kanoën, waar moet hij dan rekening mee houden?

Gewapend met enkele hulpstukken en het betalingsbewijs van een kajak toog ik huiswaarts, waar ik twee dagen later mijn oranje bootje met peddel thuisbezorgd kreeg. Mijn nieuwe hobby kon beginnen.

Koffie

Als opstapplek koos ik het oude brughuisje aan de Zuid-Willemsvaart, die sinds de komst van het Maxima-kanaal zijn functie als drukbevaren doorvoerroute verloren is. Het brugwachtershuisje is inmiddels omgedoopt tot koffiehuisje de Camping, waar je koffie en thee kunt drinken a  € 1,50 per kop, behalve als je een bewoner uit het nabijgelegen verzorgingstehuis Anthoniegaarde meeneemt, want dan krijg je de koffie/thee en refill gratis. Hoe waardevol wil je het hebben?

Genietend van de stad vanaf het water, viel mijn oog al snel op al het achteloos weggeworpen glas, plastic en blik in het water en op de waterkant. Naast fietsen, matrassen, volle vuilniszakken en zelfs een integraalhelm. Getergd door de mensen die dit doen in combinatie met de wetenschap dat Nederland de laatste halte is voordat het afval de zee instroomt, begon ik al snel met een solo-opruimactie, waarbij ik alles wat ik aan het wateroppervlak en op de oever tegenkwam in een vuilniszak verzamelde (afkomstig van een rol vuilniszakken ik overigens ook uit het water heb gevist!)

Telkens als ik nu bij de Camping het water uitkom krijg ik een opgestoken duim van de uitbater en biedt hij mij een gratis kop koffie aan. Toffe vent!

Parallele arbeidsmarkt

Niets aan het handje zou je denken, tot een paar weken geleden. Fith werd door de gemeente Tilburg uitgenodigd om, op initiatief van prof. Ton Wilthagen en Startfoundation, samen met 50 andere genodigden te komen brainstormen over een parallelle arbeidsmarkt. Een van de gedachten hierachter is, kort samengevat, dat er naast de reguliere arbeidsmarkt een arbeidsmarkt kan ontstaan waar mensen deel kunnen nemen aan activiteiten die maatschappelijk toegevoegde waarde hebben, maar waar (nog) geen minimum loon of meer tegenover staat. Mensen kunnen hier met behoud van uitkering dan werkervaring opdoen, structuur opbouwen, leren samenwerken e.d., met het doel mensen en de maatschappij verder te helpen. Sympathiek. De bedoeling van de brainstorm was het verzamelen van ideeën.

Door de avond te laten leiden door een stand-up comedian die bij het eerste idee de behoefte voelde om degene die het idee opperde lik op stuk te benaderen, brachten slechts weinigen hun gedachten in (mijn verklaring voor wat er gebeurde). Ik hield mijn kaken in ieder geval stijf op elkaar. En bij aanvang van de pauze zag ik kans weg te glippen.

Eigenlijk had ik mijn avonturen op het water rond Den Bosch willen delen, met de gedachte dat er mogelijk een kleine brigade van kajaks zou kunnen komen, waarmee we uitkeringsgerechtigden van de gemeente den Bosch of UWV zouden kunnen activeren door aan te haken bij hun behoefte om mee te doen en een bijdrage te leveren, terwijl we parallel aan behoud van de stad en moeder aarde zouden werken. Maar dat heb ik dus niet gedaan. Net als al mijn andere ideeën om meer mensen erbij te betrekken, terwijl we parallel andere mensen en het milieu helpen, die ik die avond niet heb gedeeld.

Kleine stapjes

Ik probeer nu via een omweg alsnog aanhaking te vinden. Aankomende week staat er een 1 op 1 afspraak met de gemeente Tilburg gepland om van gedachten te wisselen en ik heb inmiddels Heineken en Bavaria aangeschreven en ze uitgenodigd ‘aan boord te komen’.

Wie weet wat deze kleine eerste stapjes opleveren. Ik hou jullie aangesloten.

December 2019, geschreven door directeur/eigenaar Richard Roth