Geschreven door Sifra Schers
Wat is een no-riskpolis eigenlijk?
Deze blog is het vervolg op de blog: Nu ook een No Risk Polis voor mensen in de ziektewet… soms… Op 15 maart 2017 is het ‘Tijdelijk besluit experiment vervroegde inzet no-riskpolis Ziektewet’ in werking getreden.
Werkgevers bang voor hoge kosten bij zieke werknemers
Voor werknemers met een ziekte(verleden) is het vaak moeilijk om weer aan de slag te komen, terwijl ze dat wel kunnen en ook graag willen. Dit komt mede omdat werkgevers – als zij op de hoogte zijn van het ziekteverleden – geen arbeidsovereenkomst aan durven gaan, vanwege het financiële risico dat zij lopen ingeval van ziekte van hun werknemers. Voor sommige groepen is er daarom een no-riskpolis.
Wat is een no-riskpolis?
Als werkgevers een werknemer in dienst nemen met een no-riskpolis lopen zij bij eventuele uitval door ziekte van deze werknemer geen (financiële) risico’s. Het UWV compenseert de loonkosten door het uitkeren van een ziektewetuitkering. En mochten werknemers met een no-riskpolis onverhoopt ziek uit dienst gaan, dan heeft dit geen nadelige invloed op de premies van werkgevers.
Dit doet overigens niets af aan de re-integratieplichten. Ook bij werknemers met een no-riskpolis moeten werkgever en werknemer gedurende maximaal 2 jaar samen werken aan een zo spoedig mogelijk herstel.
Een extra doelgroep
Mensen met een arbeidsongeschiktheidsuitkering (Wajong, WIA, WAO, WAZ) hebben zo’n no-riskpolis. Net als werknemers die bij de WIA-beoordeling minder dan 35% arbeidsongeschikt zijn verklaard, maar niet bij hun eigen werkgever konden blijven en op zoek moeten naar een nieuwe werkkring.
Met dit experiment is er nu tijdelijk een nieuwe doelgroep bij gekomen: vangnetters zonder werkgever die 52 weken ziek zijn geweest. In plaats van na twee jaar van ziekte, komen zij in het experiment al na het eerste ziektejaar in aanmerking voor een no-riskpolis. Dit sluit aan bij de Eerstejaars Ziektewetbeoordeling (EZWb).
Eerstejaars Ziektewetbeoordeling (EZWb)
Bij de EZWb vindt een onderzoek plaats door de verzekeringsarts en de arbeidsdeskundige van UWV naar de arbeidsmogelijkheden op dat moment. Aan de hand hiervan wordt bepaald of de ziektewetuitkering wordt stopgezet of voor nog een jaar voortgezet. De uitkomst van deze EZWb maakt voor dit experiment niet uit. Ook als uit dit onderzoek blijkt dat de betrokkene weer (voldoende) arbeidsgeschikt is, en het recht op een ziektewet eindigt, valt de betrokkene onder het experiment. De gedachte hierachter is dat het gaat om de beeldvorming. Ook al gaat het nu misschien goed met iemand, werkgevers blijven terughoudend in het aannemen van mensen met een ziekteverleden.
Kop of munt?
Op zich goed nieuws voor deze doelgroep zou je zeggen, want alle hulp bij het terugkeren op de arbeidsmarkt is welkom. En de no-riskpolis is een instrument dat zijn enorme waarde in onze praktijk al lang bewezen heeft. Het is daarom ontzettend jammer dat het experiment slechts gaat gelden voor de helft van de hier beschreven doelgroep. De regering heeft immers bepaald dat er ook een controlegroep moet zijn om de resultaten van het experiment te kunnen monitoren.
Wij merken dat we dit maar lastig kunnen uitleggen aan de mensen die wij iedere dag begeleiden. Die moeten dus maar het geluk hebben dat het muntje naar de goede kant (hun kant!) valt.
Langdurig ziek, maar wel nog een werkgever
En dan hebben we het nog niet eens over al die mensen die langere tijd ziek zijn, maar nog wel een werkgever hebben. Soms kunnen mensen niet meer bij hun eigen werkgever aan de slag met de beperkingen die ze hebben, maar zijn er wel mogelijkheden voor ander werk bij een nieuwe werkgever. Wat zou het helpen als er ook voor deze mensen een no-riskpolis beschikbaar zou komen!
En zou dat eigenlijk ook niet net zo eerlijk zijn?