Ilse Schoof (48) heeft Social Work en Biologisch Dynamische Landbouw gestudeerd. Ze werkte bij een Zorgboerderij als activiteitenbegeleidster voor volwassenen met psychische problemen en een woongroep met mensen met autisme. Ondanks het gevoel dat ze onder haar niveau werkte, genoot ze van haar werk. Totdat er verandering in de situatie kwam. Ze kreeg een nieuwe baas waar ze niet goed mee overweg kon. Tegelijkertijd scheidde ze van haar man, moest ze verhuizen en had ze de zorg over haar twee dochters met een zorgvraag. Het werd haar allemaal teveel; Ilse belandde in de ziektewet met psychosomatische klachten.

Wat waren de belangrijkste signalen die je zelf merkte voordat je burn-out officiëel werd vastgesteld?

Ik had last van een ultieme vermoeidheid. Twee benen vol modder. Moeite met incasseren. Ik ben van mezelf nogal introvert en uitte dit dan ook niet in boosheid ofzo, maar ik wist gewoon niet hoe het nou allemaal verder moest.

Hoe heeft de begeleiding in het 2^e spoor traject jou geholpen?

Door de coach van Fith, Zita Schwab, leerde ik allereerst de situatie te accepteren. Dus ophouden met het ‘proberen door te gaan’. Na het tweede gesprek met haar bij mij thuis, merkte ik dat ik helemaal leegliep. Het kwam er allemaal uit. Daaropvolgend kwam de helderheid en het besef dat ik de hele tijd allemaal ballen heb hoog gehouden.

Het enge eraan vond ik dat ik geen idee had waar het naar toe zou gaan. Tegelijkertijd gaf het me heel veel rust. Zita had namelijk zoveel ervaring over de wetten en de regels, dat ik ook echt durfde los te laten. Het ging toch ook over mijn inkomen en ik wilde mijzelf niet in de vingers snijden. Door de begeleiding van Fith kreeg ik het vertrouwen om de nodige stappen te maken.

Wat waren de grootste uitdagingen voor jou tijdens het herstelproces?

Nu ik de rust kon pakken kon ik ook de tijd vinden om een baan te zoeken waar ik beter tot mijn recht zou komen. Maar ik voelde me wel onzeker. Op aanraden van Zita heb ik het boek “Gek op Stress” gelezen. Hierdoor kreeg ik meer begrip over wat er gebeurde in mijn lichaam. Bijvoorbeeld dat stresshormonen de oorzaak zijn van een verstoorde balans. Hierdoor verdwenen ook mijn negatieve gedachten als “Lig ik weer te liggen!” en begreep ik dat dat liggen nu juíst was wat mijn lichaam ook echt nodig had.

Omdat ik sociale contacten hard nodig had, ben ik voorzichtig aan wat vrijwilligerswerk gaan doen in mijn nieuwe omgeving (ik was inmiddels verhuisd) en maakte ik kleine wandelingetjes. Dit lijken simpele activiteiten maar voor mij waren ze een hele opgave.

Welke veranderingen in je werk- of leefstijl heb je doorgevoerd om ervoor te zorgen dat je niet opnieuw in een burn-out zou belanden?

Ik ben er nog steeds niet helemaal. Ik heb ook zó lang al die ballen hoog gehouden. Ook met de zorg voor mijn twee kinderen. Dat heeft allemaal best veel impact gehad. Familieopstellingen helpen mij om onnodige ballast op te ruimen. Ik liep steeds tegen dezelfde patronen aan. Ik wilde uitdaging maar ook observeren. Deze tegenstelling is zó zichtbaar geworden. Het speelde ook in mijn huwelijk, waar ik mij achter mijn partner schuilde. Ook nu merk ik dat het meedoen aan dit interview en mijn verhaal zichtbaar te maken aan de buitenwereld, best een stap voor me is.

Ik heb geleerd extra rust in te bouwen. Eén dag in het weekend niks plannen. Een vaste structuur en een vast ritme helpen mij ook. Zo ga ik elke avond om acht uur naar bed.

Inmiddels werk ik als WMO consulent. Tijdens het 2e spoor traject kon ik mij hier voor omscholen en heb ik online cursussen gedaan. Het is heel fijn om werk te doen waar je blij van wordt en wat passend is.

Wat zou je willen dat leidinggevenden of collega’s weten over het omgaan met burn-out, zowel voor jezelf als voor anderen die mogelijk met een burn-out worstelen?

In mijn huidige baan wordt er dagelijks ‘ingecheckt’ en gevraagd hoe het met je gaat. En dan niet over welke vakantie je gepland hebt, maar echt over hoe je je voelt. Of je misschien net ruzie hebt gehad, of je boos of verdrietig bent. Dat zijn maar korte momenten maar precies genoeg om van elkaar te weten waar iemand staat en om zo meer begrip voor elkaar te hebben. Voor jezelf ook fijn, zo’n moment van bewustzijn.

En verder mijn tips: bouw rust in. Wees scherp op het voelen van je grenzen. Leer de signalen op te vangen. Lees over de hormoonbalans. Voel hoe ontspanning voelt.

Niet onbelangrijk: zorg voor een goede begeleiding. Ik heb met Zita echt het gevoel gekregen dat we het sámen gingen doen. Dat gaf me de meeste steun. Haar verslagen  waren respectvol en passend. Heel fijn dat ze er voor me was en dat ze luisterde. Doordat ik niet veel energie had, dus ook niet om te reizen, kwam ze bij mij thuis. Die persoonlijke aandacht vond ik erg waardevol. Burn-out gaat om nuances. Door persoonlijk contact in plaats van bijvoorbeeld beeldbellen heb ik ook echt het idee dat ik beter begrepen werd.

Meer weten over met welke bewezen methodiek Fith helpt bij (het voorkomen van) uitval door burn-out? Neem dan contact op via het contactformulier.