Het werk bij de Politie was 20 jaar lang haar lust en haar leven. Heidy* (43) zorgde als recherche-assistent samen met haar collega’s voor de veiligheid van onze samenleving. Plofkraken, drugshandel, gewapende overvallen… ze heeft het allemaal gezien. Totdat ze in 2011 de vernietigende diagnose ‘hersentumor’ kreeg. Inmiddels is Heidy drie operaties en talloze chemobehandelingen en bestralingen verder. Ze is enorm dankbaar dat ze hierdoor nog steeds kan genieten van haar opgroeiende zoon van 14. De keerzijde is dat ze extreem vermoeid en vergeetachtig is geworden en ook nog eens vervroegd in de overgang kwam.

Hoe hard Heidy ook haar best heeft gedaan om toch bij de Politie te kunnen blijven en hoe hard haar werkgever daar ook aan meewerkte, onlangs werd ze volledig afgekeurd. Een klap in het gezicht van deze normaal zo positieve, harde werker. “Ik heb verschillende andere functies bij de Politie geprobeerd, maar op een gegeven moment ging het gewoon niet meer. Mijn collega’s herkenden me niet terug! Mijn geheugen liet me in de steek en de concentratieproblemen en vermoeidheid dwongen me om aan de noodrem te trekken. Ik baalde als een stekker. Ik hou van mijn werk, ik hou ervan om onder de mensen te zijn. Maar ik kon niet anders dan de handdoek in de ring gooien.”

Vervroegde overgang
Over de overgang, waar Heidy vervroegd in kwam door haar behandelingen, wil ze het volgende kwijt: “Het is vreselijk, ik kan niet anders zeggen. Mijn geheugen liet me al vaak in de steek, en door de overgang is dat alleen maar meer geworden. Verder zorgen opvliegers er gedurende de dag voor dat ik van het ene op het andere moment compleet in de fik kan staan, van mijn kruin tot mijn tenen. Dat voelt niet alleen heel onfris, maar het zorgt er ook voor dat je compleet de draad kwijt raakt van waar je op dat moment mee bezig bent. Tel daarbij op dat je ’s nachts hartstikke vaak wakker wordt en dan weet je wel wat de overgang voor invloed kan hebben op je werkzame leven.”

“Ze zeiden dat ik de kanker maar beter kon verzwijgen, 
omdat ik anders nooit aan een baan zou komen.”

Omdat Heidy ondanks alles positief in het leven staat en graag nog iets voor de samenleving wil blijven betekenen, gaat ze op zoek naar wat ze nog wél kan. Ze komt in contact met een reïntegratiebureau dat haar aanraadt om tijdens sollicitatiegesprekken te verzwijgen dat ze kanker heeft. “Ze zeiden dat ik anders nooit aan een baan zou komen. Belachelijk! Liegen komt niet in mijn woordenboek voor, ik ben altijd transparant en eerlijk en vind dat een arbeidsovereenkomst is gebaseerd op wederzijds vertrouwen. Onze ideeën lagen zo ver uit elkaar dat het beter was om naar een ander bureau op zoek te gaan.”

Oprecht en realistisch
Zo kwam ze bij Fith terecht. Een wereld van verschil, vindt Heidy. “Henk (Siebum, senior adviseur bij Fith, red.) en ik hadden direct een klik. Hij is oprecht, realistisch en heeft er alles aan gedaan om me echt te leren kennen. Hij kwam een aantal keren bij mij thuis, waar hij ook met mijn zoon praatte. Henk legt uit waar ik op moet letten en wanneer ik op de rem moet trappen. Samen kijken we naar wat ik wil en wat haalbaar is. Met bejaarden werken lijkt me wel wat. Zorgen voor mensen zit in mijn bloed en je hoort zo vaak dat oudere mensen vereenzamen. Ik zou heel graag iets voor deze doelgroep betekenen. Dat deze mensen in hun laatste levensfase zitten, is niet iets wat me afschrikt. Ik heb in mijn werk bij de Politie genoeg meegemaakt, dus ik denk dat ik daar prima mee kan dealen.”

Op naar de volgende fase
Op dit moment gaat het relatief goed met Heidy. Ze blijft onder behandeling, maar hoeft geen vervelende chemo’s of bestralingen meer te ondergaan. “Ik leef mijn leven in fasen. Mijn zoon is nu 14 en mijn volgende mijlpaal is zijn 16^everjaardag. Die wil ik koste wat kost halen.”

*Heidy is een gefingeerde naam. Haar echte naam is bekend bij Fith.